İyi Hisleri Farketmek?

Canlılık, keyifli duygular, nefesten zinde hissetmek, manevi anlamda destek olabilmek, kırıp-dökmemek...

Başarabiliyorum...

En son ne zaman keyifli ve güvende hissettiniz? O anı hatırlıyor musunuz? Ya da ne kadar hatırlıyorsunuz?

Pekala, bu an-anları hatırladığınızda kendinizi nasıl hissediyorsunuz?

Kalp atışlarım hızlanıyor, heyecanlanıyorum, dalga dalga hislerim yayılıyor...Sonra boğazım düğümleniyor ve gözlerim doluyor. Bedendeki tüm bu değişimlerden sonra gelen o duygusal çöküntüyü aşamıyorum.😯

Çok hatırlıyorum, devamı olmayan şeyler olmamasına üzülüyorum. Ve bunu aşamıyorum. Evet, gayet insani bir duygu.

O anı yaşamış olduğuma, o ana temas ettiğime şükrediyorum. Peki, bunun bir normali var mı? Normal mi ya da?

Keyifli ve değerli anılarımı hatırlamaktan ziyade onları da özgür bırakmamız gerekmez mi?

Sadece hapsolmak gibi geliyor bana son zamanlarda. Girdaba düşüyorum.

Sonu olmasın, şekil değiştirsin ama bitmesin. Olumlama prensesi olmak istemiyorum, olumlunun tam ortasında oturmak istiyorum.

Her ay birbirinin aynı gibi bitti, Ekim belki güzel gelir. Olsun çünkü amin!😋