Artık Herşeyim ve Herkesim

Aslında hayatımdaki, kendimdeki tüm engelleri ve mesafeleri meğer bana "ben" koymuşum. Koyduğum tüm hedefleri özdeki tutkuyu kaçırarak yapmaya çalışmışım. Sonuca kilitlenip süreci kaybetmişim. Hedefe giderken yoldaki birçok şeyi kaçırmış, hissetmemişim.

Son yazıdan bu yana şimdi bunları farkediyorum. Bunlarla ilgili olan değişimleri uygulamaya koyuldum. Tüm kısıtlamalarımı, baskılarımı, önyargılarımı yıkmaya başladım. İçimdeki her tipten insana çıkması için fırsat tanıyorum. En güçlü yanlarımı, en zayıf yanlarımı, en motive, en mükemmel vb... herşeyi 'en'lerimi oluşturuyorum. 

Kendi alanımıza bizden başkası sahip çıkamazmış bunu öğrendim. Gelen ve giden tüm durumlara izin veren ve bu akışın gerçekleştiği alan benim. Hayat ne yaparsam yapayım, kendiliğinden akıyor zaten. Tek yapmam gereken, elimden gelenin en iyisini yaparak öz kaynaklarımı kullanmak ve zihnimi eğitmek. Kendime her an gülümsemek ve şefkatle yaklaşmak. Kalıplarımı kırıyorum. Herkesi, herşeyi olabilirim hayatımda.

Zen ustalarının dediği gibi, “Zihniniz harika bir hizmetkâr ama korkunç bir efendidir. Olumsuz düşünen biri olmuşsanız, bunun sebebi zihninize özen göstermemeniz ve onu iyi şeylere odaklanması için eğitmeye zaman ayırmayışınızdandır. Unutmayın, gün boyunca ne düşünürsek ona dönüşürüz.”

Eee doğru, haklı. Zor ama yapmamız gereken de bu. İmkansız diye birşey yok sloganının gerçek olduğunun da farkındayız. O zaman neden popomuzu kaldırıp kendimiz için birşeyler yapmıyoruz.

Artık insanları eleştirmiyorum, değer verdiğim insanlar dışında kimsenin ne düşündüğünü yargılamıyorum. Çünkü yeri geliyor ben de aynı davranışları yapıp, aynı şeyleri düşünüp, söylüyorum. Özge'yi dert edinmek dışında kimseyi dert edinmiyorum artık. Ve bu şekilde mutluluğumu katlandırıyorum. :)

Bahsettiklerim parça parça, bağımsız gibi görünebilir belki ama inanın aslında çok alakalı birbiriyle. Sadece keşif zamanı gelenlerin anlayacağı, değişime çıkmaya cesareti ve isteği olanların anlayabileceği bir bahis bu.